Usa ka mainit nga adlaw ang mipukaw kang Benjo. Wala pa gani makabuka and iyang mga mata, mitulo na ang luha nga gimugna sa naghingapos niyang pagbati mahitungod sa adlawng milabay. Kini si Benjo usa ka ambungan nga lalaki. Anak sa inilang pamilya dinhi sa Sugbo, talentado ug buotan. Tungod sa ilahang pagka adunahan, nakatungha siya sa maayo ug desente nga eskwelahan.
Sa iyang inadlaw – adlaw nga pag tungha iyang nakaila si Kyla, usa ka maanyag nga babae. Sa una palang nilang panaghimamat, naka – angay na si Benjo sa matintalon niining kabus–ok ug sa makalilisang niining pahiyom. Usa ka adlaw niana, kalit lang miturok ang gugma sa iyang kasing–kasing nga daw sunog nga miulbo nga walay kinsang bombero ang makagahum sa pagpalong. “Husto, tinuod kini, gihigugma ko gayud si Kyla.” Sa walay pagduha – duha nasulti kini ni Benjo sa iyang kaugalingon samtang nag atubang sa liki nga samin.
Desidido gayud siya nga isugilon kang Kyla ang iyang nagdilaab nga pagbati apan sa dihang magkaabot na ang ilang mga panan – aw, kalit lang mahugdaw nga daw sorbetes nga gibutang taliwala sa disyerto ang iyang determinasyon sa pagsulti niini. “Gusto ko gayud unta nga isulti sa iyaha ang akong pagbati apan mahadlok ako. Di ko gusting masakitan, basin maboang lamang ako sa iyang tubag.” Matud pa ni Benjo.
Sa dasun nga adlaw, gisugilon ni Benjo ang iyang suliran ngadto sa iyang higala nga si Elly. Sa ilang panagpulong, gitambagan siya ni Elly isip usa ka higala. Gututukan ni Elly ang inosenteng mga mata ni Benjo ug gigunitan niya ang walang bahin sa bukton niini. Kalit lang mitindog ang dunggan ug mga balahibo ni Benjo sa dihang gihunghungan siya ni Elly sa malumo niining tingog. “Higala, nganong mahadlok ka man nga isugilon ang imung gugma ngadto kaniya? Tungod lang ba kay mahadlok ka sa iyang tubag? Unsaon man nimu pagkahibalo kung dili ka musulay? Unsa may apan niana? Lalaki gud, babae siya. Wala kay trato ug mao usab siya. Timan–e kini Benjo, mas magulang ka pa kaniya. Giduyan palang si Kyla, nagtuon kana sa paglakaw.” Wala makatingog si Benjo sa gisulti ni Elly. Miduko na lamang siya ug gipaak ang ubos nga bahin sa nagkurog niyang ngabil.
Tungod sa maong sulti sa higala, nakabaton ug kusog si Benjo. Gihagad niya dayun pagsuroy si Kyla sa mall ug sa ilang panagsuroy, nikalit lamang pag “brownout.” Nalisang si Benjo sa maong panghitabo. Wala siya kahibalo kung unsay angay niyang buhaton tungod sa kangitngit. Naulaw siya kang Kyla ug matud pa niya “badshot” kadtong adlawa.
Milabay ang mga adlaw ug sa wala hibaw-e, pasko na usab. Magul–anon ang pasko ni Benjo dili lang tungod kay hilayo siya sa iyang pamilya apan tungod usab kang Kyla. Naglaom siya nga muabot ang adlaw nga masulti niya ang iyang gibati ngadto sa dalaga. Usa ka gabie niana, tugnaw ang palibot. Kalit nga nakita ni Benjo si Kyla nga nagbarog sa iyang atubangan. Basa sa luha ang mga aping niini ug nagpula ang mga mata. “Kyla may problema kaba? Nganung nagmasulub–on kaman?” Pangutana ni Benjo. Mibakho si Kyla ug mitubag kang Benjo. “Ayaw hulata nga maulahi na ang tanan.” Wala makasabot si Benjo kung unsay buot nga ipasabot sa dalaga. Gusto niya kining pangutan-on apan dili siya makagahum sa pagpangutana niini. Misyagit na lang si Benjo ug gipugos pagbuka ang duha niya ka mata.
“Damgo ra diay kadto!” ni Benjo nga naghangos ibabaw sa iyang kama. Mitulo ang iyang luha ug nasukmagan niya ang puti niya nga unlan. Natumba usab ang lamesa sa kusog niyang sikad. “Nganong nakamata paman ako?! Bahala na unta ug uromon ko basta kauban ko lang si Kyla.” Tungod sa maong damgo, nabalaka siya sa kahimtang ni Kyla. Gisusi niya kini sa paagi nga dili kini makamatikod. Gihatagan niya kini ug mahalon nga “Teddy Bear” isip usa ka pinaskuhan.
Milabay na usab ang mga adlaw ug nagkaduol na ang Valentine’s Day. Lima na ka bulan ang milabay sukad nga nagkaila sila ni Kyla. Tataw pa sa iyang panumduman nga sa sulod sa lima ka bulan kanus–a wala siya makabaton ug igong kusog para isugilon sa dalaga ang iyang pagbati. Karon, desidido na gayud si Benjo nga manguyab kang Kyla tungod kay gusto niya nga magmabulukon ang iyang Valentine’s Day.
Giduaw niya si kyla sa library ug didto iyang gisugilon ang tanan. Nagkurog man tuod ang iyang baba ug nagkayungit ang iyang sinultihan tungod sa kakulba apan dili kini rason para dili niya masulti ang iyang gibati ngadto kang Kyla. And duha ka oras nilang panagstoryahanay daw duha lamang kini ka segundo para kang Benjo. Apan kalit lang mihunong ang pagpitik sa orasan sa dihang miingon si Kyla kaniya, “pasensya kayo Benjo, apan dili ko pwedeng dawaton ang imung gugma. Kahibalo Kaman siguro nga aduna na akoy trato. Gihigugma ko siya pag-ayo ug ingon usab siya diri kanako.” Nahikurat si Benjo sa iyang nasayran. Wala siya magdahom nga naa na diay hinigugma si Kyla. Naunhan na diay siya sa uban. “Pila naman mo ka bulan sa imong uyab?” ni Benjo nga nagluha ang mga mata. “Mag upat na sa sunod semana.” Tubag ni Kyla. Ug didto natapos ang ilang panag-estorya.
Sa paglakaw ni Benjo, gisugat dayun siya sa iyang mga higala. Gigakos niya si Carlos ug mitulo ang iyang luha. Mibalos pag gakos si Carlos kaniya ug gihapuhap ang iyang likod. Sakit para kang Benjo ang nahitabo apan wala siyay mabuhat batok niini. Miduol ako kaniya kauban kang Elly ug giingnan ko siya. “Walay nawagtang kanimo Benjo. Nasulti mo na ang tanan, ug makatulog kana gayud ug tarong sa gabie. Di ba gaan ang paminaw mo?” miyango si Benjo ug misinggit ug taman. “Wuhooooooohh… kaanyag sa nabati ko karon!” gitawag ko ang uban pa namong higala ug nag saulog kami sa kalampusan ni Benjo.
